Το κατωτέρω κείμενο είναι ανάρτηση στο www.islandofhydra.blogspot.com του κ. Ράππα Παναγιώτη εικαστικού - ζωγράφου. Στις πρoηγούμενες εκλογές σε ανάρτηση μου σε σχετικό blog τοπικής εφημερίδας του νησιού έχοντας κάνει προεκλογικά ανάρτηση με ανάλυση για την σίγουρη εκλογή συγκεκριμένου υποψηφίου, μου έκανε "ειρωνική κριτική" , προφανώς, λόγω της γερμανικής του παιδείας, δεν μπόρεσε να καταλάβει την σκοπιμότητα της ανάλυσης μου. Μόλις διάβασα τα σχόλια του, αφαίρεσα την ανάρτηση μου και έβαλα αμέσως το blog του στα φιλικά linκs της εφημερίδας. Χαίρομαι λοιπόν τώρα που προέβη στην κατωτέρω ενέργεια και δεν ξέρω εάν πρέπει να τον επαινέσω για την ενέργεια του ή να πω πως είναι πικρία γιατί το "σύστημα" δεν ευνόησε εκλεγμένο συγγενικό του, αξιόλογο όμως πρόσωπο και έτσι έξυπνα δίνει μια άλλη διάσταση στο θέμα. Αναφαίρετο δικαίωμα του Δημάρχου οι επιλογές του! ΄Ετσι γίνεται στο Ελλάδα, οι φελοί και τα σκατά πάντα επιπλέουν!
Αρχή κειμένου
Πριν δυο εβδομάδες έλαβα -μέσω facebook παρακαλώ- το εξής μήνυμα από τον έναν από τους τρεις φίλους μου τους «Τράγους», που μου απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι όχι μόνο ευλυγισία αλλά και τρομερή ταχύτητα διαθέτουν στην σκέψη:
Συνδυασμός: «ΤΑ ΑΝΙΨΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΔΡΑ»
Δήμαρχος: Ο ΘΕΙΟΣ
Αντιδήμαρχος: Η ΑΝΙΨΙΑ
Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου: Ο ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΙΨΙΑΣ
Πρόεδρος Δημοτικής Επιχείρησης: Ο ΓΑΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ
Νομικός Σύμβουλος: Ο ΑΝΙΨΙΟΣ
Όπως καταλαβαίνεις αγαπητέ μου φίλε που σ’ αρέσει να περπατάς στα σύννεφα, δεν χρειάστηκε καν να περιμένεις πολύ. Είναι επικίνδυνο για ένα Τράγο να γίνεται καλλιτέχνης. Χάνει την επαφή με τη γη και τα βράχια. Τη μόνη σταθερή στη ζωή μας! *Σε ένα είχες βέβαια δίκιο. Για όλους εμάς τους άλλους δεν μένει παρά ο Εθελοντισμός…
Στην αρχή το θεώρησα ένα μάλλον ατυχές αστείο. Μετά τα πρώτα τηλεφωνήματα κατάλαβα ότι ήταν αλήθεια. Εν μέρει τουλάχιστον. Παρόλα αυτά δεν ήθελα για μέρες να το πιστέψω. Μέχρι αυτή την στιγμή που γράφω το κείμενο ασυνείδητα ψάχνω για λογικές επεξηγήσεις και δεν βρίσκω απολύτως καμία. Ίσως φταίει η γερμανική μου παιδία καθώς παρατηρούν συχνά με μια δόση ειρωνείας οι καλοί μου φίλοι οι «Τράγοι» τους οποίους αδίκησα τελικά…
Το μόνο που μπορώ και θέλω να κάνω λοιπόν είναι να τους ζητήσω ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΣΥΓΝΩΜΗ.
Δευτέρα, 3 Ιανουαρίου 2011
Τέλος κειμένου
