Μεσογαίας Νικόλαος: «Ως εδώ! Δεν μπορούμε άλλο. Βρέστε άλλες λύσεις»

“Η χάρις και η ευλογία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού εύχομαι να σκεπάζει όλους σας, την κοινωνία, το έθνος και την Εκκλησία μας.

Σκέφθηκα πολύ για να συντάξω αυτή την εγκύκλιο και να την απευθύνω στην αγάπη σας. 

Μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να το κάνω. Τις τελευταίες όμως μέρες, μέσα στην κατάσταση του γενικευμένου πανικού που επικρατεί στην πατρίδα μας, των σπασμωδικών αποφάσεων των υπευθύνων διαχειριστών της ζωής και του μέλλοντός μας, την επαναλαμβανόμενη εναλλαγή υποσχέσεων και διαψεύσεων που έχουν τραυματίσει το ηθικό και την αξιοπρέπεια μας, τον καταιγισμό των χωρίς τέλος φορολογικών επιβαρύνσεων, δέχθηκα σωρεία τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων πολιτών της περιοχής μας που ζητούν απεγνωσμένα μία παρέμβαση και κάποια συμπαράσταση στο οικονομικό τους αδιέξοδο και δράμα.

Οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν, αρκετοί απολύθηκαν, οι άνεργοι πληθύνονται, πολλοί στέγνωσαν οικονομικά. Και ξαφνικά μας ζητείται απειλητικά και εκβιαστικά να πληρώσουμε, επί πλέον φόρο για το σπίτι που μένουμε σαν να είναι το κράτος πλέον φτωχότερο από τους φτωχούς.

Φτάσαμε, αντί τα έξοδά μας να γίνονται για το φαγητό, το σπίτι και τις ανάγκες μας, ό,τι ξοδεύουμε να πηγαίνει σε δύο φοβερές λέξεις: σε φόρους και σε χρέη. 

Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς το αίσθημα πνιγμού που διακατέχει ίσως και την πλειοψηφία των συμπολιτών μας, σίγουρα και αρκετούς από μας.

Ποιός μπορούσε να φαντασθεί ότι ο υπέροχος και υπερήφανος λαός μας θα έφτανε σε αυτό το κατάντημα;

Να έχει δώσει και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα του, του κόπου του, της αξίας του, και παρά ταύτα να έχουμε ως λαός διασυρθεί παγκοσμίως; Και τώρα χωρίς καμμία ελπίδα και εγγύηση να διεκδικεί το κράτος μας πιεστικά τα δάκρυα και το αίμα μας; Είναι αυτονόητο ότι δεν αντέχουμε άλλο. Δεν είναι υπερβολή αυτό.

Πρέπει όμως να το πούμε. Να το φωνάξουμε στα αυτιά των αρμοδίων: «Ως εδώ! Δεν μπορούμε άλλο. Βρέστε άλλες λύσεις.

Ίσως πιο δύσκολες, αλλά πιο αποδοτικές, πιο έξυπνες και σίγουρα πιο ανθρώπινες. Αν δεν μπορείτε, ομολογήστε την αδυναμία σας. Δεν είναι ντροπή να μην μπορεί κανείς. Είναι όμως απαράδεκτο να επιμένει στην ευθύνη της γενικευμένης καταστροφής μας. Μας φτιάξατε ένα κράτος που προσφέρει στον λαό πολύ λιγότερα από όσα του απαιτεί.

Πρέπει να το καταλάβετε δεν είστε μόνο οφειλέτες στους δανειστές σας, είστε οφειλέτες και στον λαό που ταχθήκατε να υπηρετείτε. Αφού δεν καταφέρνετε την εθνική σωτηρία μέσα από πολιτική συνεργασία, αυτή θα προκύψει αναγκαστικά μέσα από λαϊκή απαίτηση και πρωτο­βουλία». Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ήρθε η ώρα που πρέπει ο λαός να δείξει το διαμέτρημα της δύναμής του, να κάνει γνωστά τα όριά του. Ήρθε η ώρα όλοι μαζί να πάρουμε στα χέρια μας τις τύχες μας. Όσο παραμένουμε αδρανείς, όσο μένουμε υποτελείς σε εσφαλμένες ή αβάσταχτες επιλογές, τόσο καθιστούμε τον εαυτό μας συνυπεύθυνο στον αργό αλλά βέβαιο υπαρκτικό εκφυλισμό μας.

Αν δεν ξυπνήσουμε, τελειώσαμε. Δεν θα υπάρχει συνέχεια!

Καιρός πλέον να ξεσηκωθούμε. Τα πάντα πρέπει να αλλάξουν. Και επειδή δεν θα τα αλλάξουν κάποιοι άλλοι, πρέπει να μπούμε στο παιχνίδι όλοι. Όποιος πονάει για την κατάσταση και αγαπάει την αλήθεια έχει θέση σε αυτή την αλλαγή. Κανείς δεν περισσεύει. Όλες οι ανατροπές, όλες οι μεγάλες αλλαγές έγιναν από ηρωικούς ανθρώπους, κυρίως νέους. Όχι από συμβιβασμένους ούτε από αγανακτισμένους, αλλά από υγιώς επαναστα-τημένους.

Όλοι μαζί και πρέπει και μπορούμε και επιβάλλεται να αλλά-ξουμε με δική μας πρωτοβουλία το μέλλον μας.

Όχι με βία, αλλά με δύναμη και αποφασιστικότητα.

Όχι με μηδενιστικές επιλογές, αλλά με καθαρότητα, ηρωισμό και εξυπνάδα.

Σίγουρα και η δική μας ευθύνη ως λαού δεν είναι καθόλου μικρή.

Συμφωνήσαμε με τις μικρονοϊκές πολιτικές επιλογές και τις κάναμε συνήθειες και νοοτροπία μας. Η ανειλικρίνεια, η αδιαφορία, το βόλεμα, το εύκολο κέρδος, η προσβολή των θεσμών, η ύβρις κατά της πίστης και παράδοσής μας, η ασέβεια κατά του κράτους και των νόμων, οι αλόγιστες διεκδικήσεις αποτέλεσαν κομμάτια της ζωής του νεοέλληνα που δεν μας τιμούν καθόλου. Δεν μας φταίνε μόνον οι άλλοι είτε αυτοί λέγονται κερδοσκόποι είτε ξένα συμφέροντα είτε πολιτικοί. Το δικό μας μερίδιο ευθύνης για το σημερινό μας κατάντημα δεν είναι ευκαταφρόνητο.

Η λύση της μετάνοιας και αλλαγής είναι μονόδρομος.

Τους άλλους δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε.

Τη δική μας όμως νοοτροπία και ζωή έχουμε και τη δυνατότητα και την ευθύνη να τις διορθώσουμε.

Ας αρχίσει ως επανάσταση αυτή η αλλαγή από τους εαυτούς μας. Αυτό είναι το πιο ηρωικό.

Ομολογώ ότι και ως Εκκλησία μας κάνανε κομμάτι του καταρρέοντος κρατικού συστήματος. Γι’ αυτό και συχνά μας παρερμηνεύει ο λαός.

Αγκαλιάσαμε το κράτος, στηριχθήκαμε σε αυτό και τραυματίσθηκε η βαθειά σχέση μας με τον λαό. Τον υπηρετήσαμε μεν ως πονεμένο και φτωχό, αλλά δεν τον αγκαλιάσαμε ως κομμάτι της υπόστασής μας. Τουλάχιστον δεν καταφέραμε να μας νοιώσει έτσι. Μολύνθηκε το γάλα της μάνας του, της Εκκλησίας, και απέστρεψε το πρόσωπό του από το στήθος της. Αυτό είναι ο,τι χειρότερο υπάρχει.

Ο λαός είναι ό,τι  ιερώτερο έχουμε μετά τον Θεό και η Εκκλησία στη φύση της είναι η ανάσα του λαού. Αυτήν την ανάσα τελευταία στερηθήκαμε. Ήρθε η ώρα να ξαναρχίσει ο ζωτικός θηλασμός. Δεν αμφισβητώ βέβαια ότι είμαστε και θύματα. Κάποιοι μας ξεγέλασαν. Κάποιοι διαχειρίσθηκαν τα θέματά μας με ένοχη ανικανότητα. Κάποιοι μας διέσυραν διεθνώς και μας οδήγησαν στα στόματα των θηρίων αυτού του κόσμου είτε από επιπολαιότητα είτε ενδεχομένως και από ύποπτες σκοπιμότητες. Και να πού φτάσαμε!

Ισοπεδωθήκαμε στο μηδέν της περιουσίας μας και στο τίποτα της αξιοπρέπειάς μας. Παρά ταύτα δεν ψάχνουμε για ενόχους. Τώρα επειγόμαστε για λύσεις. Λύσεις όμως που δεν πατάνε τον λαό, αλλά ανασταίνουν την τιμή του. Ήρθε η ώρα που θα πρέπει όσοι παίρνουν αποφάσεις να καταλάβουν τι συμβαίνει στα σπίτια, στους δρόμους, στα μαγαζιά και στην καθημερινότητα.

Τι συμβαίνει στις ψυχές μας. Αυτό δεν θα το μάθουν από την τρόικα ούτε από τις μεταξύ τους διαβουλεύσεις. Θα το μάθουν από τον λαό. Πρέπει την φωνή μας να την ακούσουν. Δεν γίνεται αλλιώς. Θα ήθελα λοιπόν να πω σε όσους δεν μπορούν να πληρώσουν την λεγόμενη «έκτακτη εισφορά ακινήτων» να μη φτάσουν σε απόγνωση. Να ξέρουν ότι θα βρεθούμε όλοι ενωμένοι στο πλευρό τους και θα φωνάξουμε μαζί: «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Ας καταλάβουν ότι δεν έχουμε. Δεν μπορούμε.

Φτάσαμε στα όριά μας, αλλά αρνούμαστε να μας τελειώσουν. Αν αδρανήσουμε δεν θα το καταλάβουν. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προφήτευσε πριν από διακόσια πενήντα χρόνια λέγοντας: «Θα σας βάλουν βαρύ και δυσβάσταχτο φόρο ακόμη και στα παράθυρα και στα κοτέτσια, αλλά όμως δεν θα προλάβουν».

Πράγματι, δεν θα προλάβουν!

Μη λυγίσετε μπροστά στην οικονομική χρεωκοπία. Αυτήν ήδη τη ζούμε. Αρνηθείτε τη χρεωκοπία της αξιοπρέπειας, της ιστορίας, της εθνικής συνείδησης. Αυτά μπορούμε και πρέπει να τα διεκδικήσουμε μέχρι τελευταίας ρανίδας. Έστω τώρα, την τελευταία στιγμή.

Τα Μεσόγεια και η Λαυρεωτική είναι μια ευλογημένη περιοχή που μέχρι πρότινος έσφυζε από ανάπτυξη και ευημερία. Τον τελευταίο όμως καιρό όλο και πληθαίνουν αυτοί που με απόγνωση στρέφονται στην Εκκλησία η όπου βρουν, και εκλιπαρούν για συμπαράσταση και βοήθεια.

Πολλοί έχουν λυγίσει, έχουν οικονομικά γονατίσει. Δεν μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους. Έχασαν τον ύπνο τους. Ζουν την απειλή του παρόντος και με τον φόβο του μέλλοντος. Έχουν ιδιοκτησίες, αλλά δεν έχουν χρήματα. Αυτοί πως θα πληρώσουν; Πού να τα βρουν; Θα τους πάρουν το σπίτι; Θα τους κόψουν το ρεύμα; Είναι δυνατόν να βυθίσουν στο σκοτάδι την Κερατέα η το Λαύριο που φιλοξενούν το μεγαλύτερο εργοστάσιο της ΔΕΗ στην πατρίδα μας;

Ό,τι και να συμβεί, αδελφοί μου, θα ήθελα να ξέρετε ότι η τοπική Εκκλησία μας θα δώσει τα πάντα για να σταθεί στο πλευρό σας.

Αν σε έναν κόψουν το ρεύμα, εμείς θα το κόψουμε σε όλους τους ναούς.

Θα κάνουμε γάμους με κεριά στα χέρια και λειτουργίες με δάκρυα στα μάτια.

Με κανέναν τρόπο δεν θα δεχθούμε, τη στιγμή που νοικοκυριά είναι βυθισμένα στο σκοτάδι, οι ναοί να λειτουργούν με αναμμένους τους πολυελαίους.

Όλοι μαζί λοιπόν τώρα, οφείλουμε να πιέσουμε τους εκπροσώπους μας περισσότερο από όσο τους πιέζουνε οι δανειστές. Γιατί η ανάγκη μας για επιβίωση ξεπερνάει την ανάγκη τους να κυριαρχήσουν πάνω μας. Γιατί η αξιοπρέπειά μας αξίζει περισσότερο από τα πάσης φύσεως συμφέροντα.

Γιατί η εθνική μας υπερηφάνεια στηρίζεται σε μια ιστορία που όλοι τους ζηλεύουν. Γιατί την Ευρώπη την βλέπουμε περισσότερο ως οικογένεια που κατανοεί την δυσκολία των λαών παρά ως θηλιά που οδηγεί σε ασφυξία τις κοινωνίες. Δεν μας έμεινε τίποτε άλλο από το να μεταμορφώσουμε ξανά την Ελλάδα σε πατρίδα μας, την ιστορία της σε ταυτότητά μας, τα παραδείγματα των προγόνων μας σε βιώματά μας και να επιστρέψουμε από τον ασύνετο νεοπλουτισμό στην αξιοπρεπή λιτότητα και ολιγάρκεια, από τις υποτελικές υποχωρήσεις στον ηρωισμό και από τον παγκόσμιο διασυρμό στην εθνική υπερηφάνεια και τον πανθομολογούμενο θαυμασμό. Έτσι, ο Θεός, όπως λέγει και ο λαός, δεν θα μας αφήσει, γιατί με αυτόν τον τρόπο δεν θα Τον έχουμε κι εμείς αφήσει.

Με πατρικές ευχές και την ελπίδα της αφύπνισης

(11.12.2015 Εγκύκλιος Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυερωτικής κ.κ. Νικολάου) 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ  

Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικής Νικολάου

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1954, όπου και έκανε τις βασικές σπουδές του. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Αστροφυσική στὸ Harvard (Master of Arts) και Μηχανολογία  στο Τεχνολογικό  Ινστιτούτο της Μασσαχουσέττης (ΜΙΤ) (Master of Science in Mechanical Engineering). 

Οι διδακτορικές σπουδές του στο HST (κοινό πρόγραμμα Harvard και ΜΙΤ) επικεντρώθηκαν στον τομέα της Βιοϊατρικής Τεχνολογίας (Βιορευστοδυναμική, Μαθηματική Φυσιολογία, Αιμοδυναμική της καρδιάς και των αγγείων).

Εργάστηκε ως ερευνητής και επιστημονικός συνεργάτης στο  Αγγειολογικό  Εργαστήριο του New England Deaconess Hospital, στο Τμήμα  Αναισθησιολογίας του Massachusetts General Hospital και στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Boston Children’s Hospital. Επίσης, διετέλεσε επί διετία επιστημονικός σύμβουλος μεγάλων εταιρειών σε θέματα Διαστημικής Ιατρικής Τεχνολογίας.

Παράλληλα με την επιστημονική του έρευνα, σπούδασε τη Θεολογία στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης, όπου έλαβε τους τίτλους Master of Theological Studies και Master of Theology, και στη συνέχεια στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου ανακηρύχθηκε διδάκτορας στον τομέα της Βιοηθικής. Το 2008 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Τον Δεκέμβριο του 1993 ίδρυσε και ανέλαβε τη διεύθυνση του πρώτου στην Ελλάδα Κέντρου Βιοϊατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας και έκτοτε συστηματικά ασχολείται με την Ορθόδοξη Βιοηθική και τις κοινωνιολογικές επιπτώσεις της Βιοϊατρικής. 

Είναι μέλος της Εθνικής Επιτροπής Δεοντολογίας του Ε.Ο.Φ. και πρόεδρος της Επιτροπής Βιοηθικής της Εκκλησίας της Ελλάδος, γιὰ μία δε πενταετία διετέλεσε και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας και για δώδεκα χρόνια μέλος του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων.

Ως πρόεδρος της Επιτροπής Βιοηθικής της Εκκλησίας της Ελλάδος, ανέλαβε την εκπροσώπησή της σε παγκόσμια εκκλησιαστικά, θρησκευτικά και πολιτικά όργανα, όπως στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, στο Βατικανό και στην Αγγλικανική Εκκλησία, είναι δε ο επικεφαλής της ομάδας σύνταξης και επεξεργασίας των επισήμων βιοηθικών κειμένων της Εκκλησίας της Ελλάδος, σχετικά με τις μεταμοσχεύσεις, την ευθανασία, τις αναπαραγωγικές τεχνικές και την βιοηθική της άνοιας.

Κατά τα τέσσερα χρόνια της εργασίας του στο Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης, συμμετείχε ενεργά σε συλλογική προσπάθεια συμπαραστάσεως μικρών παιδιών και των οικογενειών τους, πολλές φορές με ασθένειες τελικού σταδίου. Η προσωπική συμμετοχή και ο διάλογος με το πρόβλημα του πόνου και την πρόκληση του θανάτου έγινε αργότερα όρος καθημερινής ζωής της ως κληρικού διακονίας του. 

Αποτέλεσμα αυτής της εμπειρίας του, είναι η ίδρυση μιας πρότυπης Μονάδας Ανακουφιστικής Φροντίδας, που με το όνομα «ΓΑΛΙΛΑΙΑ» λειτουργεί στα Σπάτα Αττικής και σε συνεργασία με το  Αντικαρκινικό Νοσοκομείο «Άγ. Σάββας», περιθάλπει σε ολιστική βάση, εντελώς δωρεάν, καρκινοπαθείς της περιοχής των Μεσογείων και της Λαυρεωτικής.

Στην παρούσα φάση το πρόγραμμα λειτουργεί στη βάση της Κατ’ Οίκον Φροντίδας και της Ημερήσιας Φροντίδας, προγραμματίζεται δε σύντομα και η δημιουργία ξενώνα (hospice) για περίθαλψη βραχείας διαρκείας. Παράλληλα, με δική του πρωτοβουλία, οργανώνεται και η λειτουργία δύο ξενώνων μακράς νοσηλείας για νευρομυϊκούς ασθενείς (δυστροφία Ducénne, Νόσος Κινητικού Νευρώνα κ.λπ.), ένας στην Κύπρο και ένας στα Μεσόγεια, όπως και ένα σύγχρονο Κέντρο Άνοιας στην περιοχή της Παιανίας.

Στα πλαίσια της προσφοράς του στον ευρύτερο τομέα της υγείας και των ασθενών, θα πρέπει να αναφερθεί ο πλήρης εξοπλισμός (κλίνες, αναπνευστήρες, αντλίες, monitors) της Μονάδας Ανάνηψης Καρδιοχειρουργημένων Ασθενών του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» και φυσικά οι χορηγίες σε νοσοκομειακές μονάδες (Αγγειοχειρουργική, Αρεταίειο Νοσοκομείο Αθήνας) και ερευνητικά προγράμματα, η χορήγηση υποτροφιών σε φοιτητές, ειδικευόμενους ιατρούς, ή η οικονομική ενίσχυση κοινωφελών ιδρυμάτων του δημοσίου ή ιδιωτικών φορέων.

Μοναχός εκάρη στην Ι. Μονή Στομίου Κονίτσης υπό του μακαριστού Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανού, ο οποίος και τον χειροτόνησε διάκονο μεν στις 19 Μαρτίου 1989, πρεσβύτερο δε στις 10 Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους. Αξιοσημείωτη είναι η πνευματική σχέση του με το Άγιον Όρος, όπου και εγκαταβίωσε επί δυόμιση χρόνια. Το 1994 ενεγράφη στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας, τον δε Απρίλιο του 2000, εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός στο Κάθισμα του Αγ. Ιωάννου Θεολόγου της ως άνω Μονής. Για 14 χρόνια διακόνησε ως ιερομόναχος στο Σιμωνοπετρίτικο Μετόχι της Αναλήψεως, στον Βύρωνα. Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής εξελέγη τον Απρίλιο του 2004.

«Οι 10 στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών» - Μάθετε πως σας δουλεύουν

Το κείμενο «οι 10 στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών» κυκλοφορεί μαζικά στο Διαδίκτυο σε διάφορες γλώσσες και αποδίδεται στον αμερικανό φιλόσοφο Noam Chomsky. Στις αρχές του 2010, μεταφράζεται και στα ελληνικά, δημοσιεύεται σε πολλά μπλόγκς και οι αναρτήσεις και τα likes δίνουν και παίρνουν. Το συγκεκριμένο κείμενο σε χρόνο ρεκόρ ανακηρύσσεται σ’ ένα από τα πιο δημοφιλή κείμενα της παγκόσμιας μπλογκόσφαιρας.

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών.

«Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος. Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

πηγή:  www.pronews.gr/portal/o/46483#sthash.jgCkvJlR.dpuf 

Βάρβαροι εντός των Τειχών.

Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωσις απειλείται από έναν αόρατο εχθρό, που δεν είναι οι οικονομικοί μετανάστες - χρήσιμοι για ένα γειράσκοντα  πληθυσμόν όπως ο Ευρωπαϊκός -ούτε οι Τζιχαντιστές – αν και ασκούν ένα ασύμμετρο πόλεμο έναντι της δημοκρατίας - αλλ’ από την στρατιά των Ευρωγραφειοκρατών που έχουν συλλάβει ομήρους  τους λαούς της Ευρώπης ,με πρόφασι την ενοποίησι  της , χωρίς να εκλέγονται ή να λογοδοτούν σε κανένα. Όπως ακριώς οι τρομοκράτες των πόλεων.  

Ούτως οι γραφειοτρομοκράτες των Βρυξελλών :

-Αμφισβητούν την  εθνική κυριαρχία των κρατών-μελών(πχ η Φρόντεξ περιπολεί στην Ειδομένη και στο Αιγαίον).

-Συντρίβουν τις Ευρωπαϊκές οικονομίες με αναποτελεσματικές  πολιτικές (πχ. το ΑΕΠ της Ελλάδος , της Φιλλανδίας και της Ιταλίας  μειούται επί επτά συνεχή έτη)

-Εξαντλούν τις ιδιωτικές επιχειρήσεις με δαιδαλώδεις και υποχρεωτικές διαδικασίες.(πχ. πενήντα δις. ευρώ εξαϋλώθησαν κατά την τελευταία ανακεφαλαίωσι των Ελληνικών Τραπεζών – όσος ο ΕΝΦΙΑ 18 ετών!)

-Εκθέτουν τις Ευρωπαϊκές χώρες  σε ατελείωτες μεταναστευτικές ροές με την δήθεν προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και,

-Προστατεύουν και  ενισχύουν εσωτερικούς ,πολιτικούς εγκληματίες με τις αδήλωτες ΜΚΟ.

Ένας εκ των πολλών προέδρων της Ε.Ε. (ο Ντόναλτ Τουσκ) υπεστήριξε  προχθές ότι «χωρίς τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ  δεν υπάρχει περίπτωση επιβιώσεως  της συνθήκης Σένγκεν».’Οπερ υπονοεί εκδίωξι της Ελλάδος από την Σένγκεν.

Η Συνθήκη δεν κατελύθη υπό του συντρόφου Τούσκ ή του ημετέρου «άνευ Τσίπας» αλλά υπό της Γερμανίδος καγκελαρίου της φράου Μέρκελ ,όταν αυτή εδήλωσε ότι δέχεται ασυλήτους πρόσφυγες και εν συνεχεία, ότι Γερμανία θα ιδρύσει «μεταβατικές ζώνες» για τους μετανάστες(ΣΣ: στρατόπεδα συγκεντρώσεως ;) .

Η Σένγκεν ανεστάλη υπό του Γάλλου προέδρου μεσιέ  Ολλάντ  που επανέφερε τους συνοριακούς ελέγχους επί τίμηνον στην Γαλλία μετά την Παριζιάνικη τρομοκρατική επίθεσι της 13^ης Νοεμβρίου. Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού και εν Γαλλία.

Ήδη ,πολλοί επίτροποι της Ε.Ε. ομιλούν περί ντε φάκτο συστάσεως «Μίνι-Σένγκεν» με την συμμετοχή επτά βορειοκεντρικών χωρών της Ευρώπης πέριξ της Γερμανίας.

Αντιθέτως εξαιρούνται της ελευθέρας κυκλοφορίας προσώπων η Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ιρλανδία και Ελλάς.

Με την ανάκτησι του ελέγχου των εθνικών συνόρων ίσως να είναι καλύτερα για τις χώρες αυτές..

Ως αποτέλεσμα της καταλύσεως της Σένγκεν , «το ευρώ κλυδωνίζεται όσο ποτέ άλλοτε» γράφει το Γερμανικό περιοδικό ΣΠΗΓΚΕΛ.Το ευρώ υπεχώρησε έναντι του δολλαρίου , στο χαμηλότερο της 10ετίας και εμειώθη αισθητώς η συμμετοχή του στις διεθνείς συναλλαγές.

Αμφότερες οι «Ευρωπαϊκές συμφωνίες»(Μάαστριχτ και Σένγκεν) πάσχουν εκ γενετής .Ιδρύθησαν επί τη βάσει ενός «ελαχίστου κοινού παρανομαστού». Όπως η ΕΚΤ αγοράζει επιλεκτικώς ευρωπαϊκά ομόλογα –εξαιρέσει των Ελληνικών -και διχάζει την Ευρώπη ,αντί να την ενώνει , έτσι και η συνθήκη Σένγκεν προσκαλεί τους «βαρβάρους» να εισβάλλουν στην Ευρωπαϊκή αυτοκρατορία όπως προηγουμένως η Ρωμαϊκή, που αυτοκατελύθη.

Ο εσωτερικός διχασμός της ΕΕ είναι εμφανής:

Η Ιρλανδία στρέφεται κατά της Ισπανίας , οι Γερμανόφωνες χώρες  κατά της Ελλάδος και η διαφορά ανταγωνιστικότητος Βορρά-Νότου παραμένει αναλλοίωτη ενώ και η Φιλλανδία  προστίθεται στην συζήτησι για έξοδο από το ευρώ.

Η ενιαία αγορά εμπορευμάτων ευνοεί τα Γερμανικά προϊόντα . Όταν εξέσπασε το σκάνδαλο της Φόλκσβάγκεν η Ευρ.Επιτροπή διπλασίασε τα όρια των αυτοκινήτων ρύπων.

 Παρά τις συνεχείς παρασπονδίες ,οι  Γραφειοτρομοκράτες μένουν απτόητοι .Κατά τον Ευρωβουλευτή Νάϊτζελ Φάρατζ ,ζητούν μεγαλυτέρα ενοποίησι της Ευρώπης όπως:

·       Κοινή δημοσιονομική και πιστωτική πολιτική (Fiscal Union),

·       Ενοποίησι της ασφαλιστικής αγοράς (Common insurance policy).

·       Ενιαία επιδόματα ανεργίας (unified unemployment benefits).  

·       Ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των Εθνικών μυστικών υπηρεσιών και χρηματοδότησι της Τουρκίας  από τα …θύματα της ,  Ελλάδα και Κύπρον!

Ένα πλήρως Οργουελιανό υπερκράτος κατασκευάζεται , με την ελαχίστη δημοκρατική εκπροσώπησι και με τις χωρικές κοινωνίες  ,αρμόδιες μόνο διά τις… χωματερές προσώπων και απορριμμάτων (ως οι ΟΤΑ στην χώρα μας).

Λησμονούν όμως οι καρεκλοκένταυροι των Βρυξελών τις αποτυχίες των , ως το κλυδωνιζόμενο ευρωνόμισμα , τις λανθασμένες σχετικές τιμές στην Ευρώπη (λχ. των ακινήτων έναντι της αμοιβής της εργασίας) και τα διαφορικά επιτόκια μέχρις μηδενικών. Ξεχνούν επίσης τις πιστωτικές πομφόλυγες της Ευρωζώνης , τις Ισπανικές  φούσκες ακινήτων, την χρεωκοπία των Ιρλανδικών Τραπεζών (πολύ ενωρίτερα των Ελληνικών) και τον εξωραϊσμό της «αμοιβαιότητας» .

Όλοι οι φορολογούμενοι  των Ευρωπαϊκών χωρών ανέλαβον το 2010 την  διάσωσι των Γαλλικών Τραπεζών με πιστώσεις προς την Ελλάδα 58 δις. ευρώ , των Γερμανικών με 29  δις. Ε  και των Ολλανδικών με 15 δις. ευρώ.

 Αλλά «αμοιβαία» δεν ήταν και τ’ αλλεπάλληλα «κουρέματα» των ιδιωτών Ομολογιούχων κρατικών χαρτιών ,των Τραπεζικών κεφαλαίων και του Ασφαλιστικού συστήματος παρά μόνον της χώρας μας , που υπέστη  προσφάτως την  πλήρη εξαϋλωσι της περιουσίας των Ταμείων - μετόχων της Εθνικής Τραπέζης και τεσσάρων  άλλων Τραπεζών.

Προσποιούνται επίσης οι… Ευρωσαράφηδες  ότι δεν υπάρχουν ρήγματα στις τεκτονικές πλάκες της Ευρωζώνης. Κι’ όμως το σύστημα «κλήρινγκ» ,το ΤΑΡΓΚΕΤ2 , καταγγέλει ο Γερμανός οικονομολόγος Χάνς- Βέρνερ Σίνν , πάσχει θεμελιωδώς εκ μόνου του λόγου ότι «αποτελεί έκτακτη χρηματοδότησι των ελλειμματικών  χωρών , που παρέχεται από τις χωρικές Κεντρικές Τράπεζες» (ΣΣ: την… ΤτΕ).

Οι πιστώσεις αυτές υπερβαίνουν πάσαν άλλη χρηματοδοτική διευκόλυνση. Όταν το 2012 εσημειώθη η έξοδος των ιδιωτικών κεφαλαίων από τις νότιες χώρες της ΕΕ , η ΕΚΤ ανέλαβε την διάσωσι των , προσφέροντας ρευστότητα (ΕLΑ)  με πληθωρικό χρήμα από «φρέσκο αέρα» (1,1 τρις. ευρώ).

«Υπενόμευσε  έτσι την αγοραία οικονομία  και την δημοκρατική εκπροσώπησι  στην Ευρώπη ,χωρίς εν τούτοις  να διορθώσει  ούδ’ επ’ελάχιστον την έλλειψι ανταγωνιστικότητος των υπεχρεωμένων χωρών όπως της Ιταλίας» , παρατηρεί ο χέρ Σίνν.

Ούτως , φθάσαμε σήμερον στον Ευρωπαϊκόν αντιπληθωρισμό  «αυξούσης αποδόσεως» (Rising-yield deflation) .Η Ευρωπαϊκή οικονομία παραμένει στάσιμος, η Ανεργία πλησιάζει τα 22 εκατομμύρια Ευρωπαίους –κυρίως νέους στην ηλικία - η καινοτομία (μετρουμένη με πατέντες) βραδυπορεί απαισίως στην ενιαία Ευρώπη και η απόδοσι των ομολόγων αυξάνει!.

Στην χώρα μας , το δημόσιο χρέος συνεχώς αυξάνεται ,παρά τα αλλεπάλληλα «στουνάμι» εσωτερικής υποτίμησης ,τα επιτόκια δανεισμού ανέρχονται  ,  η φορολογική αφαίμαξη γίνεται εξοντωτική και η Ελλάς ευρίσκεται με το ένα πόδι έξω από την λέσχη του ευρώ (λόγω των επ’ αόριστον Ελέγχων Κεφαλαίου).

Με την απόλυτο αδυναμία του Ελληνικού κράτους να πληρώσει το εξ 525 δις. ευρώ εθνικό χρέος  ,με την τρομακτική έλλειψι ρευστού χρήματος στην  εγχώριο αγορά και με  την πλήρη απαξίωσι των περιουσιακών στοιχείων «πιάσαμε πάτο» ,κατά το κοινώς λεγόμενον.

Εν τούτοις , «για πρώτη φορά» από του Τρωϊκού πολέμου , το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Ελλάδος είναι θετικό (2,3 δις. ευρώ το α΄9μηνον λόγω μειώσεως των εισαγωγών κατά 30%) αλλ’η διά δεύτερη φορά «αριστερά α-κυβέρνηση» και οι (εξωδημοκρατικοί) «θεσμοί» της ΕΕ επιμένουν στο κρημνώδες  σπείρωμα της λιτότητος: Μείωσι  συντάξεων,   μαζικές απολύσεις , εκποίησι της δημοσίας περιουσίας και επιπλέον φόρους 2,5 δις. ευρώ το ΄16. Ως αποτέλεσμα η ανεργία θα προσεγγίσει το 30% το νέον έτος.

Οι ‘Έλληνες δεν αντέχουν άλλο την συνεχή πτώσι του εισοδήματος και οι νέοι , την απόρριψι των στον Καιάδα της «ηνωμένης» Ευρώπης .

Η Ευρώπη εξ άλλου ,κινδυνεύει από μία αδιόρατη μαφία λομπιστών, μη-κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ), γραφειοκρατών, αδιστάκτων πολιτικών και βιομηχανικών Καρτέλ.

Τα σημάδια αποσυνθέσεως της «ενιαίας αγοράς» δεν αποκρύπτονται γιά τους οξυδερκείς: Ο Νουριέλ Ρουμπίνι γράφει : «Η Γερμανική Κεντρική Τράπεζα (Μπούντεσμπανκ) αντιτίθεται στην «ποσοτική χαλάρωση» και στα αρνητικά επιτόκια (κάτω του πληθωρισμού), οου επιβάλλει ο Ντράγκι , διοικητής της ΕΚΤ , φορολογών όλως αναρμοδίως τους Ευρωπαϊκούς λαούς».

 Η Νομισματική Ένωσι δεν είναι βιώσιμη  και τα «κόκκινα δάνεια» υποσκάπτουν το Εΰρωπαϊκό Τραπεζικό σύστημα.Οι λαθρομετανάστες  κουβαλούν την Τουρκία μέσα στην «ηνωμένη Ευρώπη» . Είκοσι εκατομμύρια δυνητικοί μετοικοι από της Εγγύς Ανατολής μέχρι του Κέρατος της Αφρικής , ετοιμάζονται να εισβάλλουν στην Ευρώπη  που αδυνατεί εν τούτοις να τους διαθρέψει. Θα ημπορούσε εν τούτοις να τους σταματήσει εάν ήδη οι «βάρβαροι δεν ήσαν εντός των  τειχών»!   Κώστας Κόλμερ                                  

Ο (διόλου αριστερός) κυβερνητισμός του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ  ΜΠΑΛΛΙΟΣ

Οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου μας έδειξαν πολλά πράγματα. Τρία όμως είναι τα βασικότερα διδάγματα αυτής της διαδικασίας: 1ον, ότι ο λαός «ξενέρωσε» μετά την ήττα του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος και έχασε κάθε εμπιστοσύνη και ελπίδα απέναντι στην πολιτική, σημειώνοντας έτσι τεράστιο νούμερο αποχής, 2ον ότι ένα 8% του ελληνικού πληθυσμού είναι φασίστες, χωρίς αστερίσκους ή δικαιολογίες, και 3ον, ότι ο κόσμος πλέον πολλές φορές ψηφίζει κάποιο κόμμα χωρίς να έχει ιδέα τι είναι, απλά επειδή ο αρχηγός του κάποτε είπε κάτι σωστό για κάποιο θέμα όχι και τόσο μείζονος σημασίας, με αποτέλεσμα να στέλνει στη Βουλή «σταλεγάκηδες» (στα ‘λεγα εγώ) τύπου Λεβέντη, ή ακραίους νεοφιλελεύθερους με μανδύα εναλλακτικού, τύπου Ποταμιού.

Στο παρόν κείμενο επιχειρούμε να ασχοληθούμε με το πρώτο δίδαγμα των εκλογών, εστιάζοντας κατά κύριο λόγο στον ενορχηστρωτή αυτής της ιστορικής ήττας μιας ετυμηγορίας του λαού, και μαζικής προδοσίας του, το ΣΥΡΙΖΑ, και ιδιαίτερα στον πρόεδρό του, Αλέξη Τσίπρα.

- Τα γεγονότα:
Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας στις 26 Ιανουαρίου ο ΣΥΡΙΖΑ, για πρώτη φορά στα χρονικά της χώρας, ως γνήσιο αριστερό κόμμα, με το δεξιό συγκυβερνήτη του, τους Αν.Ελ., η αλήθεια είναι πως κανείς δεν περίμενε, και κυρίως, δεν είχε την απαίτηση να πραγματοποιηθούν όλες οι προεκλογικές του δεσμεύσεις. Ξεκίνησε λοιπόν μια μακρά και δύσκολη διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους, για τη σύναψη μιας νέας, κατά πολύ λιγότερο επώδυνης, συμφωνίας που να δίνει προοπτική στο λαό αυτής της χώρας να απεμπλακεί από τη μέγγενη της λιτότητας και των μνημονίων. Με όλα τα ups and downs της, αυτή η διαπραγμάτευση έφτασε σε ένα τελεσίγραφο των θεσμών, με το χαρακτήρα του «take it or leave it», που οδήγησε τον Αλέξη Τσίπρα στην προκήρυξη ενός δημοψηφίσματος την 5η Ιουλίου, με την κυβέρνηση να στηρίζει την επιλογή του «ΟΧΙ» στα μέτρα που πρότειναν οι δανειστές, και με το τελικό αποτέλεσμα του 62% ΟΧΙ να τη δικαιώνει πανηγυρικά, δίνοντας μια «ανάσα αξιοπρέπειας» σε ένα λαό που επί πέντε χρόνια είχε κουραστεί να ζει σκυμμένος σε έξωθεν απαιτήσεις που γονάτιζαν την καθημερινή του ζωή. Και εκεί ακριβώς είναι που τα πράγματα παίρνουν μια τελείως διαφορετική τροπή. Το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία, και το Ποτάμι, που την ημέρα του δημοψηφίσματος φαινόταν να έχουν στελέχη έτοιμα να κλάψουν, και ενώ ο λαός τους γύρισε την πλάτη μέσα σε μία νύχτα, κλήθηκαν την αμέσως επομένη από τον Πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα σε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών. Ο τελευταίος δεσμεύτηκε να φέρει συμφωνία για να σταματήσει η οικονομική ασφυξία που είχε επιβληθεί στην χώρα την εβδομάδα του δημοψηφίσματος, και τα παραπάνω κόμματα δηλώνουν πως θα «βάλουν πλάτη» στην προσπάθεια αυτή. Έτσι φτάνουμε στην υπογραφή ενός νέου μνημονίου, του τρίτου, και κατά πολλούς απεχθέστερου απ’ όλα τα προηγούμενα.
Συνοψίζοντας, το κόμμα που χτίστηκε πάνω στη ρητορική της φιλολαϊκής πολιτικής, γιγαντώθηκε μέσω του αγώνα κατά των μνημονίων, και έφτασε στην εξουσία με πρωταρχικό μέλημα την κατάργησή τους, 7 μήνες μετά την εκλογή του, συνάπτει ένα νέο μνημόνιο.
Προσπαθώντας να είμαστε αντικειμενικοί και δίκαιοι, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε πράγματι πολλά πράγματα μέσα σε αυτό το επτάμηνο, που ομολογουμένως δε θα μπορούσε να καταφέρει κανείς άλλος εκτός του Αλέξη Τσίπρα:
-Άνοιξε επιτέλους πανευρωπαϊκά τη συζήτηση για το χρέος.
-Ξεμπρόστιασε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις που διεμήνυαν πως «διαπραγματεύονταν σκληρά».
-Ριζοσπαστικοποίησε τις μάζες, κάνοντάς τες ανεκτικές στη διαφορετικότητα και επιφυλακτικές απέναντι στους κάθε λογής «μονόδρομους».
-Έδειξε πως μια μικρή χώρα, μπορεί να ταράξει τα θεμέλια μιας γιγάντιας οικονομικής και νομισματικής ένωσης.
-Και έδειξε στις νέες γενιές τι σημαίνει «εθνική υπερηφάνεια».

- Η τιμιότητα ως σπάνια αρετή

Όπως αναφέραμε λοιπόν, κανείς δε περίμενε, και δεν είχε την απαίτηση να εφαρμοστεί πλήρως το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», ούτε πίστευε πως με κάποιο μαγικό τρόπο την επομένη των εκλογών του Ιανουαρίου θα τερματιζόταν η λιτότητα και θα τελείωναν τα μνημόνια. Ωστόσο η κοινωνία άνοιξε διάπλατα την αγκαλιά της στο ΣΥΡΙΖΑ και πίστεψε στον Αλέξη Τσίπρα. Και αυτό το έκανε για έναν και μοναδικό λόγο: Πίστεψε πως ήταν έντιμος. Οι Έλληνες έχουν βαρεθεί την ατιμία, όχι τις υποσχέσεις. Σε αυτές έχουν μάθει να είναι επιφυλακτικοί από το ‘81.
Η ατιμία όμως των πολιτικών ήταν αυτή που γέννησε τα τελευταία χρόνια μια δικαιολογημένη λαϊκή οργή απέναντι στο πολιτικό σύστημα, με απώτερο αποτέλεσμα της αγανάκτησης αυτής, την «Πρώτη Φορά Αριστερά» Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Να όμως που και ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλησε να «πρωτοτυπήσει και να πει την αλήθεια», όπως διεμήνυε.
Ο άνθρωπος που βούρκωσε στο βήμα της Βουλής όταν έλεγε πως η κυβέρνηση αυτή είναι «κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας», πως «δεν πρόκειται να διαπραγματευθεί την υπερηφάνεια, την αξιοπρέπεια και τις αξίες του λαού», που καταχειροκροτήθηκε εντός και εκτός Κοινοβουλίου όταν δήλωνε πως «αυτή η Βουλή δεν πρόκειται να υπογράψει νέο Μνημόνιο», και που ξεσήκωσε μια τεράστια φιέστα στο Σύνταγμα πριν και μετά την ημέρα του Δημοψηφίσματος, αυτός ο άνθρωπος διαπραγματεύθηκε και την υπερηφάνεια, και την αξιοπρέπεια, και τις αξίες μας, και καταπάτησε το Σύνταγμα αψηφώντας τη λαϊκή εντολή της 5ης Ιουλίου, και σύναψε νέο μνημόνιο, και έστειλε τους Έλληνες σπίτια τους με κεφάλι σκυμμένο, στα ίδια μονοπάτια που γνώριζαν τόσο καλά και είχαν σιχαθεί τόσο πολύ τα προηγούμενα πέντε χρόνια μνημονίου.
Ε, αυτό δε μπορούμε και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να το συγχωρήσουμε στον Τσίπρα και στο ΣΥΡΙΖΑ.

- Η προεκλογική περίοδος

Στις πρόωρες εκλογές που προκηρύχθηκαν για τις 20 Σεπτέμβρη, τα πράγματα ήταν λίγο πολύ προδιαγεγραμμένα. Η νέα συμφωνία που είχε υπογραφεί δέσμευε την οποιαδήποτε κυβέρνηση προέκυπτε από τις εκλογές στην πιστή εφαρμογή των προαπαιτούμενων της πρώην Τρόικα και νυν κουαρτέτου, των εξοντωτικών μέτρων που δεν οδηγούν πουθενά, και στη νομοθέτηση μόνο με τη συγκατάθεση των δανειστών. Σε αυτή την κούρσα για την πρωτιά, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία δεν είχαν να προτάξουν κάτι διαφορετικό ο ένας από τον άλλον, γιατί απλά δεν είχαν τη δυνατότητα. Έτσι, τα δύο μεγαλύτερα κόμματα ήταν ουσιαστικά το ένα και το αυτό. Και αυτό προφανώς έπρεπε να κρυφτεί και από τους δύο, για να δημιουργηθεί συσπείρωση.
Κόντεψε να γίνει μια γκάφα τις πρώτες μέρες της προεκλογικής περιόδου, με τα κόμματα των δύο επιτελείων να επιλέγουν και τα δύο ως κεντρικό σλόγκαν «Μπροστά», κάτι το οποίο βέβαια άλλαξαν και τα δύο κόμματα μόλις είδαν πως και ο αντίπαλός τους είχε την ίδια ιδέα.

- Ο κυβερνητισμός
Αυτό όμως που ήθελε να αποφύγει ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτήν την προεκλογική περίοδο όπως ο διάολος το λιβάνι, ήταν το νέο μνημόνιο που υπέγραψε. Η προσοχή των ψηφοφόρων έπρεπε να στραφεί μακριά από αυτό. Έτσι επινόησαν το φόβο της «παλινόρθωσης». Μπροστά λοιπόν σε αυτό το φόβο μην επιστρέψει «το παλιό» και χάσουμε την πρώτη αριστερή διακυβέρνηση αυτού του τόπου, και για να μην γίνει η αριστερή παρένθεση, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ρίχτηκαν σαν τα σκυλιά στην κούρσα του κυβερνητισμού. Προσπάθησαν να αγιοποιήσουν την αριστερή κυβέρνηση, και να κάνουν τα πάντα για να τη διατηρήσουν εκεί, ακόμα και αν διαφωνούσαν με αυτά που έπραττε.
Με άλλα λόγια, τα στελέχη και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζαν με κάποιον ή κάποια που βρίσκεται σε σχέση, αλλά το ταίρι του τον/την απατάει και τον/την καταπιέζει, αλλά αυτός/αυτή μένει εκεί γιατί το «αγαπάει»…
Άρχισαν έτσι να κατηγορούν τους βουλευτές της Αριστερής Πλατφόρμας που ίδρυσαν τη «Λαϊκή Ενότητα», ότι υποτίθεται πως αυτοί φταίγανε που «έπεσε» η αριστερή διακυβέρνηση, χωρίς να βλέπουν όμως τα προφανή πέρα από τη μύτη τους: ότι συνθηκολόγησαν σε αντιλαϊκά μέτρα! Τι περίμεναν δηλαδή;
Η κίνηση του κυβερνητισμού ήταν ένα χαρτί που έπαιξε ο Τσίπρας στην πολιτική αυτή παρτίδα. Ένα ρίσκο, που είτε θα του έβγαινε, είτε όχι. Αυτή τη φορά του βγήκε. Και ξανακέρδισε τις εκλογές διατηρώντας το ποσοστό του, σημειώνοντας όμως τεράστια απώλεια ψήφων σε απόλυτους αριθμούς.
Τώρα όμως που οι εκλογές τελείωσαν, το χαρτί αυτό του κυβερνητισμού έληξε, δεν έχει πια ισχύ. Η αριστερή κυβέρνηση παρέμεινε στη θέση της, και τώρα πρέπει να διαχειριστεί ένα μνημόνιο. Ένα μνημόνιο που φαίνεται πως θα «λερώσει» πλέον και τα χέρια της Αριστεράς. Και αυτή τη φορά δε θα υπάρξουν διλήμματα για να κρυφτεί η πανωλεθρία αυτή κάτω από το χαλί.

- Δύο ιστορικές αναδρομές
1ον, ποτέ η Αριστερά στην ιστορία της, πουθενά στον κόσμο, δεν είχε τόση λύσσα για την κατάκτηση της διακυβέρνησης. Αυτό είναι προσόν της Σοσιαλδημοκρατίας, η οποία γεννήθηκε από την Αριστερά. Η Αριστερά προσπαθεί να καταλάβει την εξουσία, όχι τη διακυβέρνηση, έννοιες εξ’ ολοκλήρου διαφορετικές. Και αυτό γίνεται μόνο με αγώνες στο δρόμο, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, και στα πανεπιστήμια, με την καθημερινή face-to-face επαφή, και σύγκρουση με τις αιτίες των προβλημάτων. Η Αριστερά δεν είχε επιτυχίες στα πάνελ και στα Κοινοβούλια, γιατί πολύ απλά δεν είναι ο φυσικός της χώρος. Η στροφή όμως του ΣΥΡΙΖΑ στη Σοσιαλδημοκρατία είχε διαφανεί από πολύ καιρό πριν, με τα πρώτα στοιχεία μιας συνθηκολόγησης στη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. Δε χρειαζόμασταν τον κυβερνητισμό που τον διακατέχει για να το συμπεράνουμε.
2ον, όσοι υπέγραψαν, ψήφισαν, εφάρμοσαν, και επέβαλλαν μνημόνιο, μετρούσαν αργά και βασανιστικά τις μέρες τους. Και ο Αλέξης Τσίπρας το γνωρίζει αυτό πολύ καλά.πηγή:     http://enfo.gr/ar5072   Μπάλλιος Δημήτρης Φοιτητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Το ευρωνόμισμα βλάπτει την υγεία μας… (Ένα Άρθρο Που Πρέπει Να διαβαστεί…)

Αρθρο του κ. Κώστα Κόλμερ * 13-8-15

Όπως το κάπνισμα έτσι και το ευρώ βλάπτει σοβαρώς την υγεία μας. Το πρώτο 7μηνο του τρέχοντος έτους στην Ελλάδα ,οι θάνατοι (74.060) υπερέβησαν κατά 41% τις γεννήσεις (52.395) και σχεδόν διπλασιάσθησαν έναντι του 2014 (θάνατοι 114.088 έναντι 93.429 γεννήσεων) .Η οικονομική κατάρρευσι δεν είναι άσχετη με την σοβούσα δημογραφική κρίσι της χώρας μας και δεν θα είχε συμβεί εάν την τελευταία 6ετία ,που το εθνικό εισόδημα υπεχώρησε 29% , το ευρώ δεν ήταν το νόμισμα της.
Πράγματι ,το ευρώ υπήρξε το βασικό αίτιο της οικονομικής κρίσεως όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές άλλες χώρες της ευρωζώνης , που υπέστησαν την στασιμότητα και υποχώρησι της οικονομίας των (Ιρλανδία , Πορτογαλία, Ιταλία, Ισπανία , Μάλτα , Κύπρος κλπ.) την προηγηθείσα 6ετία.
Όταν το ευρωνόμισμα υιοθετήθη το 1999 (και καθελκύσθη το 2002) αποσκοπούσε στην ανάπτυξι της «Ευρωλάνδης» ,όπως αυτή ετιτλοφορείτο τότε. Προς τον σκοπόν αυτό ανελήφθη μία πολιτική χαμηλών (αλλά διαφορικών) επιτοκίων (ΣΣ:παράδοξη για νομισματικήν ένωσι) και χαλαρής νομισματικής πολιτικής ,ίδίως κατόπιν της Ελληνικής κρίσεως που κλόνισε τις Ευρωπαϊκές Τράπεζες.
Μετά την αρχική ανατίμησι του ευρώ (έφθασε μέχρις 1,56 του δολλαρίου) εφηρμόσθη μία προοδευτική υποτίμησι , στο 1,10 $ , που αντιστοιχεί εις απώλειαν ισοτιμίας 30% στο διάστημα των δύο τελευταίων ετών.
Παρά την «ανταγωνιστική υποτίμησι» του ευρώ ,που εθεωρείτο ανάθεμα από τους δημιουργούς του και την πρωτοφανή κάμψι της τιμής του πετρελαίου εφέτος (55% στα 45 $/β) , η ευρωλάνδη υποφέρει από υψηλή ανεργία (11% του ενεργού πληθυσμού) η οποία συγκρίνεται με την πολύ χαμηλοτέρα Αμερικανική ανεργία που έχει πέσει στο 5,3% αντιστοίχως. Στην Ελλάδα του ευρώ ,η ανεργία πλησιάζει το 30% και προκαλεί ανθρωπιστική κρίσι στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα του πληθυσμού.

 Η οικονομική αποτελεσματικότης της Ευρωπαϊκής οικονομίας υστερεί επίσης εκείνης της Βρεταννίας και Ελβετίας ,που είναι εκτός ευρωζώνης, της Σουηδίας και Δανίας που ναι μεν είναι στην Ευρωπαϊκήν ΄Ενωσιν αλλά διατηρούν το εθνικό των νόμισμα την Κορώνα . Αντιθέτως , η εσωτερική υποτίμησι στην χώρα μας κατά το 1/3 ουδόλως εβελτίωσε την ανταγωνιστικότητα της.
Το γεγονός ότι η Βρεταννία, Ιταλία και Ισπανία δεν έχουν υποτιμήσει την τελευταία 16ετία το νόμισμα των ,αποδυνάμωσε το γενεσιουργό (Γερμανικό) επιχείρημα υπέρ του ευρώ. Ακόμη και η Γερμανία υποφέρει τελευταίως από το υποτιμημένο ευρώ .Εάν είχε το μάρκο , η αναπόφευκτη (λόγω συνεχών εμπορικών πλεονασμάτων της) ανατίμησι θα είχε βελτιώσει την θέσι του μέσου Γερμανού εργαζομένου. Αδοκήτως ,το ευρώ έχει ανεβάσει το κόστος ζωής , εις δυσθεώρητα ύψη αφ’ής η Ελληνική κυβέρνησι το απεδέχθη με πλαστά στοιχεία των ημεδαπών ευρωλάγνων αλλά και των Ευρωπαίων.
Το «λόμπυ του ευρώ» ( άνω του 39% επί τη βάσει του τελευταίου δημοψηφίσματος εν Ελλάδι) πιστεύει ότι η τυχόν επάνοδος της χώρας στο εθνικό νόμισμα θα ήταν καταστρεπτική για την οικονομία. Θα προκαλούσε κατάρρευσι του Τραπεζικού συστήματος και του Χρηματιστηρίου , την επιβολή ελέγχων εξαγωγής κεφαλαίων (capital controls), την μαζική απόσυρσι των καταθέσεων και συνεπώς την επιβολή περιορισμών στις ημερήσιες αναλήψεις από τα ΑΤΜ .Η αύξησι των φόρων θα ήταν συνεπακόλουθο της ελλείψεως ρευστότητος ενώ οι συντάξεις και οι μισθοί θα εξανεμίζοντο. Τελικώς ,η αναπόφευκτη απουσία «πρωτογενούς πλεονάσματος» θα καθιστούσε το δημόσιο χρέος απλήρωτο.

 Αλλ΄ ακριβώς πάντα ταύτα συνέβησαν μέσα στο… ευρώ και όχι εκτός! Οι Τράπεζες έκλεισαν επί τρείς εβδομάδες , το Χρηματιστήριο Αθηνών επί πέντε. Οι απώλειες του πιστωτικού συστήματος υπολογίζονται στα 30 δις. ευρώ ,λόγω της απόσυρσης καταθέσεων και στο 50% των υφισταμένων δανείων .Η κεφαλαιοποίησι του ΧΑΑ έχασε 7 δις. ευρώ εις τρείς μόνον ημέρας- όσο το 6% του εθνικού εισοδήματος. Περιουσίες μετόχων (Μητροπόλεων, ιδρυμάτων και κερδοσκοπικών Αμοιβαίων Κεφαλαίων) εχάθησαν εν μια νυκτί –φοβούμαι δια παντός.Οι μισθοί των υπαλλήλων και οι συντάξεις των απομάχων περιεκόπησαν δραστικά και οι αξίες των ακινήτων υπεχώρησαν κατά 60% συνολικώς ενώ οι μεταβιβάσεις ελάχιστες.

Το επιτόκιο των 3ετών Ελληνικών ομολόγων εξετοξεύθη και πάλι στο 20,8% ενώ η διαφορά των έναντι των Γερμανικών ανήλθε στις 1.115 μονάδες βάσης .
Όσον αφορά τέλος στο δημόσιον χρέος , ακόμη και το αδυσώπητο Διεθνές Νομισματικό Ταμείον παραδέχεται ότι είναι αδιατήρητο και απαιτεί την περιτομή του.
Για πρώτη φορά «Αριστερό μνημόνιο».
Με το νέο μνημόνιο ,το τρίτο κατά σειράν μέσα στο ευρώ ,οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι αυξάνονται μέχρις 25% , τα νέα «λουκέτα των επιχειρήσεων αναμένονται στις 150.000 το προσεχές εξάμηνο και ο «αριθμός τους παραπέμπει στα όσα συνέβησαν στην Ελληνική οικονομία το 2011-12, την περίοδο της βαθειάς ύφεσης» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 9.8.15) .Η διαρροή των επιχειρήσεων (business run) στο εξωτερικό (Βρεταννία, Λουξεμβούργο, Βουλγαρία , Κύπρο κλπ) εντείνεται παραλλήλως με την ανεργία (16.658 θέσεις πλήρους απασχολήσεως απωλέσθησαν με τους ελέγχους κεφαλαίων μόνο τον Ιούλιο).
Οι σημαντικότερες Ελληνικές επιχειρήσεις έχουν ήδη αποχωρήσει και τώρα ετοιμάζονται να φύγουν και οι ναυτιλιακές από την χώρα , η οποία εν τούτοις παραμένει ανυπερθέτως (;) προσδεδεμένη στο ευρώ.
Το δημόσιον χρέος αυξάνεται με το νέο μνημόνιο , κατά 86 δις. ευρώ στα 411 δις. ευρώ ή στο 234% του εθνικού προϊόντος, όπου συνιστά θανάσιμο βρόχο στον αυχένα της εθνικής οικονομίας , η οποία ασφυκτιά λόγω των τεραστίων τόκων…
-Πού είναι συνεπώς οι ωφέλειες από το ευρώ; Απλώς το συναίσθημα ορισμένων ότι «γίναμε ευρωπαίοι» ενώ η πλειονότης δυστυχεί;
Υπόθεσις Εργασίας: Εάν το 2010 , η Ελλάς είχε επανέλθη στην δραχμή , πολλά από τα δεινά που μαστίζουν σήμερα την χώρα θα είχαν τώρα εκλείψει. Το εθνικό προϊόν θα είχε ανακάμψει και η ανεργία υποχωρήσει. Η εγκληματικότης θα είχε περιορισθή , όπως και η εισροή των λαθρομεταναστών , που έλκονται από το μετατρέψιμο ευρώ. Το δημογραφικό πρόβλημα θα ήταν διαχειρίσιμο και γενικώς η ζωή θα ήταν ευκολωτέρα ,εν σχέσει με τις σημερινές δυσκολίες και τ’ αδιέξοδα . Θα διεφαίνετο μια ελπίς που σήμερα έχει χαθή παντελώς απ’ τον χρονικόν ορίζοντα. Υπό την προϋπόθεσι βεβαίως επιλύσεως του πολιτικού προβλήματος από το οποίον υποφέρει η Ελλάς μετά την κολοβή μεταπολίτευσι.
Καιρός λοιπόν να κόψουμε το «κακό συνήθειο» του ευρώ και του ακράτου κομματισμού , που ομολογουμένως βλάπτει την υγεία του έθνους. Ποτέ δεν είναι αργά για αλλαγή ξενόφερτων συνηθειών.
Κώστας Κόλμερ
*Σημ.Αποστολέως: Ο κ. Κώστας Κόλμερ (δι’ όσους τυχόν δεν έχουν διαβάσει βιβλία ή άρθρα του) είναι οικονομικός αναλυτής και Συγγραφέας. Από τους κορυφαίους δημοσιογράφους της ειδικότητάς του, μιας άλλης εποχής και ποιότητας της ελληνικής δημοσιογραφίας, διαβαζόταν με προσοχή και περιεβάλλετο με σεβασμό από αξιοσέβαστες πολιτικές προσωπικότητες, δείγμα των οποίων δεν έχει απομείνει. Είναι ο πρώτος που –προ εικοσαετίας, αν δεν σφάλλομαι- είχε επισημάνει τον αδρανή πλούτο της χώρας σε υδατάνθρακες, με σχετικό βιβλίο του και πρώτος, όταν όλοι εβαυκαλίζοντο με το ευρώ ως εισιτήριο στη χώρα της αφθονίας, προειδοποιούσε ότι επρόκειτο για παγίδα καταστροφής.
Θα πρέπει ίσως να υπογραμμισθεί ότι ο κ. Κόλμερ μακράν απέχει και της υποψίας ότι είναι της αριστερής πλατφόρμα του Σύριζα…Μιχαήλ Στυλιανο  πηγή μας: http://hellasforce.com/2015/08/13/το-ευρωνόμισμα-βλάπτει-την-υγεία-μας

Η Ύδρα… ένα μικρό θαύμα!

 Ο ευαίσθητος δημιουργός ζωγραφίζει το αρχοντονήσι του Σαρωνικού με την εκπληκτική, μοναδική πένα του, όπως κάποτε στις αρχές του 18ου ο καλός τεχνίτης το έκτιζε με το άριστο λάξεμα της πέτρας. Γράφει ο Γιάννης Κόττης

Η Ύδρα κτίστηκε στις αρχές του 18ου από καλούς τεχνίτες που γνώριζαν το λάξεμα της πέτρας. Ήταν καταδιωγμένοι χριστιανοί που εγκαταστάθηκαν στη νότια Ελλάδα, οι λεγόμενοι Αρβανίτες.
Το φυσικό τοπίο, σαν πέταλο αρχαίου θεάτρου, ορίζεται από βράχους που πάνω τους κρέμονται κάκτοι και άλλα άγρια αυτοφυή φυτά, με κίτρινα λουλούδια την άνοιξη, και πολλές παπαρούνες.
Τα σπίτια, ως επί το πλείστον άσπρα, φωτίζονται με ένα διαφανές, καθαρό φως που σκιάζει ή φωτίζει τις πλευρές των «κύβων», ανάλογα με την ώρα. Είναι η σοφία της ορθής γωνίας που κυριαρχεί εδώ. Φαρδείς οι τοίχοι και μικρά σε διαστάσεις τα παράθυρα και οι πόρτες, για να εμποδίζουν την εισροή του ήλιου και να κρατούν δροσερό το εσωτερικό. Υπάρχουν και καμάρες –ενίοτε λίγες–, αρχιτεκτονικά τόξα, ανοίγματα προς την πόλη ή τη θάλασσα, σπίτια μεγαλοπρεπή των επιφανών. Είναι όλα πέτρινα αλλά με γυμνή πέτρα, κάποια χρωματισμένα και τα πιο πολλά ασβεστωμένα.
Η Ύδρα παλιότερα θα ήταν ίσως πολύχρωμη. Οι ναυτικοί –κατά τον κύριο Τέτση– έβαφαν τα κουφώματα με τα απομεινάρια των χρωμάτων που χρησιμοποιούσαν για τα σκαριά τους. Ορεσίβιοι στην αρχή, δεν είχαν την αιγαιοπελαγίτικη αισθητική, στην οποία προστέθηκε και κάποια επιρροή από την αισθητική της επαρχίας της νότιας Γαλλίας. Αυτά με επιφύλαξη.
Όπως και να ‘ναι, το νησί είναι ένα μικρό θαύμα. Οι πικροδάφνες, οι βουκαμβίλιες και τα γιασεμιά χρωματίζουν και μοσχομυρίζουν το αυστηρό τοπίο και διανθίζουν το «απόλυτο» των κτισμάτων.
Μαζί με τον ανθρώπινο μόχθο, θα πρέπει να προσθέσουμε και τον μόχθο των ζώων. Φιλότιμα και γενναία πλάσματα, φορτωμένα –και υπερφορτωμένα κάποτε– ανεβαίνουν τους δρόμους και τα μονοπάτια με περισυλλογή, σαν να πρέπει να φέρουν εις πέρας το καθήκον τους. Είναι γι’ αυτό που ετάχθησαν. Κάποιοι λένε ότι –περισσότερο και από τα σκυλιά– έχουν ανάγκη την παρουσία των ανθρώπων και την αγάπη τους. Είναι και φορές που μέσα στα γλυκά ματάκια τους διακρίνεις την ευγένεια του ταπεινωμένου ζώου. Είναι τα μουλάρια και τα γαϊδουράκια. Τους αξίζει ένα άγαλμα…
Οι γάτες –αντιπροσωπευτικό ζώο της Ύδρας–, κάποτε πολυπληθείς, γέμιζαν το λιμάνι, και ένας καλός καπετάνιος με το πλοίο του, μία-δύο φορές την εβδομάδα, κατέβαινε στην προκυμαία και τις τάιζε με πλήθος μικρά ψαράκια που είχε στις σακούλες του. Ήταν οι φίλες του. Το ίδιο έκανε και ο Νίκος Νικολάου –Υδραίος κι αυτός– στην Αίγινα. Τώρα, όμορφες και νωχελικές, στη σκιά το καλοκαίρι και στον ήλιο τον χειμώνα, με κροκέτες και τα υπόλοιπα της κουζίνας, δεν ενδιαφέρονται για το κυνήγι. Όμως βλέπω συχνά μία να ανεβαίνει τα βράχια, μοναχική, με τη χάρη του κυνηγετικού αιλουροειδούς, αργά και προσεκτικά. Είναι η βασίλισσα των γατών.
Η σιωπή είναι επιβλητική, απόλυτη. Νωρίς το πρωί δεν ακούς τίποτα, μόνο τις οπλές των ζώων και κάποιο λάλημα από έναν απροσδιόριστο κόκορα. Έτσι είναι όλη μέρα μέχρι το βράδυ, που μετά το βυζαντινό ηλιοβασίλεμα ανάβουν τα καντηλάκια του δήμου και φωτίζονται λίγα παράθυρα. Είναι σαν μια νυχτωμένη, άφωνη μοναστηριακή πόλη. Κάποια φωνή-κραυγούλα μικρού παιδιού ή κάποιου αγωγιάτη που παροτρύνει τα μουλάρια του.
Νύχτωσε. Απέναντι στην Πελοπόννησο, σε ένα σκούρο διαυγές μπλε ανάβουν οι ανεμογεννήτριες της ΔΕΗ. Είναι κοντά η Πελοπόννησος, 10-15 λεπτά από το λιμάνι μέχρι το Μετόχι. Βάζει ένα όριο στην απλωσιά της θάλασσας, που αλλιώς προκαλεί ανήσυχα, και σιγουρεύει με την ηπειρωτική παρουσία της, παρόλο που –όπως λέει και το όνομά της– νησί είναι και αυτή. Προμηθεύει τη βραχώδη Ύδρα με ζαρζαβατικά, φρούτα, ό,τι άλλο από τρόφιμα, νερό και κρασί, με το φεριμπότ «Γεωργία Μ.».
Για τον περίπλου του νησιού αρχίζεις από αριστερά όπως βλέπεις το λιμάνι από ψηλά. Μετά τους ωραίους οικισμούς του Καμινιού, του Βλυχού και των Πλακών, ξεκινά ένα υγιές καταπράσινο δάσος από πεύκα πάνω από τη γαλάζια θάλασσα. Πιο πέρα τα ξερονήσια με τις μικρές θαλασσιές χελώνες και μακρύτερα οι Σπέτσες.
Το τοπίο αρχίζει να αλλάζει σιγά-σιγά, την ευφορία διαδέχεται το γυμνό, ξερό πέτρωμα, και κάποτε από μακριά αρχίζουν να ξεπροβάλλουν τα «φοβερά των βράχων τ’ αγάλματα». Απόκρημνοι γκρεμοί με γρανίτες γαλάζιους ως το τριανταφυλλί, αστραφτερά, χάλκινα πετρώματα του πυρηνίου και άλλα μαυροπράσινα του σχιστόλιθου.
Ψηλά οι ξερολιθιές καθορίζουν παλιές ιδιοκτησίες άλλων καιρών, όπως και οι εσοχές στους βράχους, καταφύγια αναχωρητών μοναχών. Είναι και κάτι ορφανά ξωκλήσια και σπιτάκια έρημα με βαθυκόκκινο χρώμα.
Εντούτοις, στο πέτρινο αυτό αδρό στερέωμα παρεμβάλλονται, σαν θηλυκές αβρές παρουσίες, μικροί αρχαίοι κόλποι με πεντακάθαρα βότσαλα και διαυγή πράσινα νερά.

Μετά, είναι ο φάρος ο σιωπηλός, ασκητής και ξώμαχος, μια ωραία κατασκευή, όπως των παλιών σταθμών στην επαρχία. Τον αφήνουμε στην ησυχία του και σιγά-σιγά πλέουμε προς την πόλη.

Είναι ζεστός ο αέρας και τα ρολόγια-καμπαναριά χτυπούν τρεις μετά το μεσημέρι

ΥΓ.: Γράφοντας αυτό το ταπεινό κείμενο, έφερνα στο μυαλό μου τον Οδυσσέα Ελύτη και είχα τη βοήθεια του φίλου μου Αλέξη Βερούκα, που έκανε και τα βράχια της Ύδρας.

Βιογραφικό

Ο Γιάννης Κόττης γεννήθηκε στο Κοκκώνι Κορινθίας το 1949. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών, με καθηγητές τον Γιάννη Μόραλη και τον Νίκο Νικολάου. Συνέχισε σπουδές στην Beaux-Arts στο Παρίσι. Από το 1982 έως σήμερα εκθέτει στην γκαλερί «Ζουμπουλάκη» στην Αθήνα και το 1987 στην γκαλερί «Samy Kinge» στο Παρίσι. Εξέθεσε στις γκαλερί «Plessi» στη Νάντη, «Anne Marie de Sacy» και «Maison des Beaux-Arts» στο Παρίσι, καθώς και στις γκαλερί «ArtForum» και «Ζήνα Αθανασιάδου» στη Θεσσαλονίκη, στο «Αrtio» στην Αθήνα και στο Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας. Συμμετείχε στο Salon de Montrouge, στις Réalités Νouvelles στο Παρίσι, στην Biennalle Αλεξάνδρειας, στο Centre Culturel de Bretigny, καθώς και στη Forums F.I.A.C. στο Παρίσι και Art Jonction στη Νίκαια. Έχει επίσης σχεδιάσει τα σκηνικά της παράστασης «Ειρήνη» του Αριστοφάνη στην Επίδαυρο.πηγή: saronic magazine Δεκεμβρης 2013 - Γενάρης 2014 Τεύχος 34 : Γιάννης Κόττης • Λαθρεπιβάτης

Μήνυμα στήριξης Τσίπρα στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Τη συμβολή του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στον διαθρησκευτικό διάλογο, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία για την περιοχή, εξήρε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατά την συνάντηση που είχε το απόγευμα της Πέμπτης με τον Πατριάρχη Θεόφιλο Γ΄.

Υποδεχόμενος τον Πρωθυπουργό, ο Πατριάρχης τόνισε ότι η επίσκεψή του στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων έχει ιδιαίτερη αξία, καθώς πραγματοποιείται σε μια περίοδο που δοκιμάζονται οι χριστιανοί στην περιοχή.
Ο κ. Θεόφιλος αναφέρθηκε στον ιστορικό ρόλο του Πατριαρχείου και στις προσπάθειες που έχει καταβάλλει διαχρονικά για την διαφύλαξη της ορθοδοξίας και την αρμονική συμβίωση διαφορετικών θρησκειών στην ιστορική πόλη.

Απαντώντας, ο Πρωθυπουργός στάθηκε στην αξία του διαθρησκευτικού διαλόγου για την ειρήνη και τη συνύπαρξη, καταδίκασε για μια ακόμη φορά τις εκδηλώσεις θρησκευτικού μίσους και βίας και κάλεσε τον Πατριάρχη να συνεχίσει την προσπάθεια για την ενίσχυση του διαλόγου και την ειρηνική συνύπαρξη των τριών διαφορετικών, μονοθεϊστικών θρησκειών, των Χριστιανών, των Μουσουλμάνων και των Ιουδαίων. Ο Πρωθυπουργός δεσμεύθηκε επίσης ότι η κυβέρνηση θα στηρίξει τα έργα αναστήλωσης του Πατριαρχείου.

Ο πατριάρχης Ιεροσολύμων απένειμε στον Πρωθυπουργό τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Παναγίου Τάφου και στη συνέχεια ο κ. Τσίπρας ξεναγήθηκε στο Πατριαρχείο, ενώ επισκέφθηκε και τον Πανάγιο Τάφο. Με την επίσκεψη αυτή, ο κ. Τσίπρας ολοκλήρωσε το ταξίδι του στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη και αργότερα απόψε, επιστρέφει στην Αθήνα.
Πηγή: ΑΜΠΕ . πηγή: http://www.naftemporiki.gr/ story/1035961/sto-patriarxeio-ierosolumon-o-al-tsipras

Αντώνης Τσιμπλάκης

Αντώνης Τσιμπλάκης Δημοσιογράφος

Ο γάτος Αντώνης έγγραψε σήμερα στο Facebook : 

 a) "Χθες η Real είχε πρώτο θέμα ότι πιέζουν οι δανειστές για πιο ισχυρή κυβέρνηση, επίσης χθες δεν έγιναν τελικά οι εκλογές στη ΝΔ που θα έβγαζαν τον νέο πρόεδρο για σύγκρουση με το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά τα δύο μήπως συνδέονται τελικά;;;;" 

b) "δεν ξέρω αν καμιά φορά παίζει να φταίει μόνο η ανικανότητα και όχι τίποτα ύποπτα νεφελίμ "! 

c) "αν παίζει λέει αλλά αν δεχτούμε ότι έδωσαν την δουλειά σε μια εταιρεία χωρίς site από το 2011..... τότε πρόκειται για νεφελιμ..."

Κάτι ξέρει πάλι ο Αντώνης και το μοιράζετε μόνο με "φίλους του" στο  Facebook . Μπράβο φίλε !

Μήπως για να μας δώσουν χρήματα οι Κατακτητές μας, πρέπει να πάμε σε συγκυβέρνηση  Ν.Δ με ΣΥΡΙΖΑ και οι υπόλοιποι να βλέπουν πάλι τον δικομματισμό ...... με τα κυάλια!

Οσοι τα λέγαμε δημόσια το 2014 γινόμαστε "γραφικοί ή  παλαβοί " για τα μυαλά των κομματόσκυλων των

 ανωτέρω....αποκομμάτων.

• Η Real για εκείνους που γνωρίζουν έχουν αφεντικά 50% Νικος Χατζηνικολάου και 50% Ανδρέας Γεωρ. Κουρής ....τυχαίο;;;;
• Η Γιάννα Αγγελοπούλου με δημόσια δήλωση της ζήτησε να ψηφίσουμε Τσίπρα τυχαίο;;;; 

• Ο Βασίλης Λεβέντης ηταν υπάλληλος στο τεχνικό γραφείο του πατέρα του Αλέξη Τσίπρα και μετά απο 30 χρόνια στην πολιτική εξελέγη τώρα τυχαίο;;;;

• Αλλά τι καταλαβαίνει ο "λαουτζίκος" όπως ανέφερε στο παρελθόν η σύζυγος του" πατριάρχη της δημοσιογραφίας" Σεραφείμ Φυντανίδη. 

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ Λ. Ηρακλείου 145- 142 31 ΠΕΡΙΣΣΟΣ τηλ.:210-2592163  fax: 210-2592156 e-mail: mailbox@gt.kke.gr, http://www.kke.gr ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ           Τα πανηγύρια της κυβέρνησης για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τους βελτιωμένους -σε σχέση με τις προβλέψεις- δείκτες της ελληνικής οικονομίας δεν έχουν καμία απολύτως αξία για τον εργαζόμενο λαό, που θα συνεχίσει να ματώνει με νέα μέτρα φοροεπιδρομής, μειώσεις μισθών και συντάξεων, όπως άλλωστε προβλέπεται στον ορυμαγδό των προαπαιτουμένων και στο σχέδιο προϋπολογισμού για το 2016. Γι’ αυτό και ο κ. Τσίπρας ζητάει συναίνεση για τα επόμενα μέτρα, έτσι ώστε αυτά να περάσουν με τις λιγότερες δυνατές λαϊκές αντιδράσεις, ενώ εξαπατά με τα χιλιοειπωμένα για «ξέφωτα» και «τελευταίους κάβους», που ο λαός έχει πληρώσει πολλές φορές στο παρελθόν. ΑΘΗΝΑ 20/11/2015    ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ