Φλάουτο στο Μαϊστρο

΄Ύδρα περιοχή Αυλάκι 28η Δεκέμβρη 2010 ώρα 17.17 Άκουσμα φλάουτου, σε μια μελωδία του συγγραφέα κωμωδιών, του Ευάγη του «Υδρεάτη». Αφήνοντας την σκέψη να ταξιδέψει λες κι έβλεπες τον Πάνα, μια αμφίδρομη σχέση προστασίας, αλλά και προσωποποίηση της γενετικής δύναμης της ζωής. «Θεός τραγοπόδαρος», προστάτης των κτηνοτρόφων, κυνηγών αλλά και των αλιέων με μόνιμη διαμονή του σε χώρους της φύσης (όρη, δάση, σπήλαια, κοιλάδες, ρεματιές κλπ). Η μελωδία μπλεγμένη αρμονικά με τον μαΐστρο, τον γαρμπή που έσκαγαν στα βράχια του αυλακιού ήταν κάτι πρωτοφανές για τα ακούσματα μου. Από ευγνωμοσύνη σ΄αυτόν τον άγιο τόπο ο σύγχρονος Ευάγης προσπαθεί με την μελαγχολική του μελωδία να γοητεύσει την ψυχή της μαγεμένης μούσας του, για να επουλώσει τις πληγές που ο σύγχρονος σάτυρος με μανία προσπαθεί να βιάσει, αυτή την μοναδική θαλασσοκόρη που κάνει τον μουσουργό να ισορροπεί μέσα του πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί στο νήμα της αιωνιότητας Η φωτογραφική μηχανή που είχα στην τσέπη μου αποθανάτισε τον νεαρό που με κοντό πανταλονάκι και σανδάλια έπαιξε στο φλάουτο μια Ολύμπια σύνθεση, πηδώντας σαν τον Πάνα, δεξιά και αριστερά μπρος, πίσω παίζοντας ασταμάτητα το φλάουτο λυγίζοντας το κορμί του λες και ήταν σε μια άλλη διάσταση καλώντας γύρο του τις μούσες ή τους θεούς. Στις 17.50 συνέχισε να παίζει μα δεν τον έβλεπα πια το σκοτάδι ερχόταν σιγά σιγά. Συνέχισα για το σπίτι ευχαριστώντας τον θεό γιαυτό που έζησε στο μαγικό νησί μου.